Het begint met twee mannen die elkaar toevallig ontmoeten, de Vlaamse theatermaker Rashif El Kaoui en Nederlandse fotograaf Ahmet Polat. Rashif vertelt dat hij zich een buitenstaander voelt in zijn moederland Vlaanderen, als kind van een Vlaamse Moeder en een (grotendeels afwezige) Marokkaanse vader. Continu wordt hij gevraagd naar zijn Marokkaanse achtergrond, waar hij zelf weinig van weet. Spottend wendt Rashif zich tot taal – zijn medium – en noemt zichzelf een ‘bastaard’ uit protest. Als je het woord ‘bastaard’ opzoekt in een oud woordenboek, dan vind je naast de betekenis ‘onechtelijk kind’ namelijk nog een andere: ‘halfbloed’.
Wanneer Ahmet aan Rashif vraagt of hij ooit in Marokko is geweest, is het antwoord “nee”. Daar ontstaat het idee voor een film. “Als je gaat, dan ga ik met je mee om je te filmen,” zegt Ahmet tegen Rashif. Ahmet herkent zich in Rashif en voelt de noodzaak om Rashif’s worsteling vast te leggen. “Er zijn zo veel mensen zoals wij, daarom moeten we dit verhaal vertellen.” Ook Ahmet voelt zich een buitenstaander, opgroeiend in Brabant als kind van een Turkse vader en Nederlandse moeder. Door zijn Turkse identiteit vast te leggen en te bevragen in zijn fotografie, begon hij een enorme vrijheid te ervaren om zijn afkomst te waarderen, iets wat hij ook Rashif gunt. Samen met Ahmet reist Rashif naar Marokko en staat voor het eerst middenin zijn Marokkaanse familiegeschiedenis, te zien in de documentaire Ik ben een bastaard. Rashif vertelt zijn eigen verhaal over deze reis in de theatervoorstelling De Bastaard in de vorm van spoken word. Multitalent Michelle Samba maakte de prachtige muziek voor zowel de film als in de voorstelling.
*De film wordt in het Engels ondertitelt*
Met het multidisciplinaire project WIJ ZIJN BASTAARD willen Rashif en Ahmet op zoek gaan naar een ruimte om te zijn voor alle bastaarden: de tussenruimte. Een plek tussen meerdere culturen, voor wie zich nergens bij voelt horen. WIJ ZIJN BASTAARD is een ode aan gemengde wortels, door middel van filmvertoningen, theatervoorstellingen, gastcolleges, meet-ups in de wijk en in de klas. ‘Bastaarden zijn de kinderen van morgen,’ aldus Rashif. En dat zijn geen ‘diversiteitsvinkjes’ die gevuld moeten worden, maar gelaagde verhalen. En ode aan iedereen met een mixed heritage achtergrond, een plek voor ongehoorde stemmen, zonder medelijden. En voor elke bastaard die dit leest: een plek om thuis te komen.
