“Ligt het aan mij, of is de wereld gewoon zot aan het worden”, dat vroeg An Nelissen zich de afgelopen jaren geregeld af. En ze is niet alleen. Sinds ze haar bedenkingen deelt op sociale media in haar “dagboek van een boomer”, krijgt ze heel wat reacties. Niet alleen van leeftijdsgenoten, maar ook van jonge mensen. Die laatste vragen haar dan wel eens: “Was het dan vroeger anders of beter?” En op die prangende vraag wil deze pionier van de Vlaamse comedyvrouwen een antwoord zoeken in haar nieuwe solo.

Toen An Nelissen 5 jaar geleden aankondigde dat ze stopte met solo’s te spelen, zei Bart Peeters tegen haar na de uitverkochte dernière in de Arenberg: “Dat kan je nu toch niet menen? Net nu je het zo goed kan, ga je ermee stoppen. Je beseft toch dat je vroeg of laat terug dat podium op moet”. An van haar kant, zei dat ze pas terug wilde wanneer ze écht iets te vertellen had. En dat moment is nu gekomen: want als er nog nauwelijks geschiedenisleraars te vinden zijn voor de scholen en jonge mensen naar tv moeten kijken om geschiedenisles te krijgen van Tom Waes, kunnen ze evengoed naar theater komen om te horen hoe eigenlijk alles altijd terugkomt…

An Nelissen effende met haar solovoorstellingen tussen 1997 en 2018 het pad voor vrouwelijke comedians die na haar kwamen. Met haar taboedoorbrekende, maar altijd verbindende shows zoals “Vrouwendecamerone”, “Lysistrata”, “Vaginamonologen”, “Menopauzemonoloog”, “Mannenmonoloog” en “Gelukmonoloog”, vergaarde ze in heel Vlaanderen een trouw en uitgebreid publiek.

Na 5 jaar pauze is het nu tijd voor An Nelissen versie 2.0.

Website | Facebook