'Jan, mijn vriend' is een monoloog van Raven Ruëll, gebaseerd op het boek van Peter Pohl. Het stuk gaat over Bruno die terugblikt op zijn jeugd. Op de jongen Jan die toen een diepe indruk op hem maakte en een onvoorwaardelijke vriend voor hem was. 

Bruno neemt je mee naar zijn donkere gedachtewereld en het relaas over Jan, zijn vriend.

en ik kan niet slapen

want het is te veel

het is te veel voor mij

gij zijt te veel voor mij gij

en als ik in slaap val dan word ik wakker ‘s nachts

omdat ik denk dat ik de bel hoor 

en dat gij aan de deur staat

met uw fiets aan uw zij 

en uw wangen rood

kan ik bij u blijven vannacht

ja ge kunt bij mij blijven slapen ik wil altijd bij u slapen

en dan loop ik naar beneden en er staat niemand

alleen de wind die met de bomen speelt

en die vraagt mag ik binnenkomen

en ik zeg kom wind kom binnen

ik ben zo alleen

ik kan best wat lucht gebruiken